Dünya dönüyor, Ay dönüyor ve insanlar dönüyor.
Bu hafta aslında düzlemsel olduğunu bildiğimiz zaman çizgisi içinde geçmiş zamandan diyeceğim, ama aslında an' da olan, emek verdiğim, benim için emek harcayan, başımı yasladığımda huzur bulduğum iki farklı omuz ile karşılaştım.
Bu karşılaşmalar bana, dönen muhteşem düzen içinde aslolanın sevgi olduğunu ve sevginin varlığını bir şekilde koruduğunu, gerçek sevgilerin gözle görülen değil, gönülle görülen olduğunu bir kez daha hatırlattı.
Küçük Prens' in dediği gibi;
'' İnsanlar, bir bahçede 5.000 gül yetiştiriyorlar, yine de asıl aradıklarını bulamıyorlar. ''
'' Aradıklarını tek bir gülde bulabilirler.''
'' Ama gözler kör, yüreğiyle bakmalı insan...Asıl görülmesi gerekeni gözler göremez.''
"Asıl görülmesi gerekeni gözler göremez," diye yineledi küçük prens; unutmamalıydı bunu. "Gülünü senin için önemli kılan, onun için harcamış olduğun zamandır." "Onun için harcamış olduğum zaman..." diye yineledi küçük prens. Unutmamalıydı bunu. "İnsanlar unuttular bunu," dedi tilki. "Ama sen unutmamalısın. Evcilleştirdiğimiz şeyden sorumlu oluruz. Sen gülünden sorumlusun..
Kimi zaman sorumluluğumuz yerine getirip gülümüzü yakından koklayarak ya da sorumluluğumuzu yerine getirmeyip uzakta varolduğunu bilmekle yetindiysek de, yüreğimiz ile gördüğümüz; tek gerçektir.
